Ribnjaci se prema njihovoj produktivnosti dele na visoko produktivne i ribnjake male produktivnosti.
U visoko produktivne ribnjake treba unositi toliko veštačkog đubriva da se sadržaj i sastav organskih i mineralnih materija i biogenih elemenata u njima ne smanjuje, a pod uslovom da se kiseonički režim održava u optimalnim granicama. Ribnjake male produktivnosti treba đubriti većim količinama veštačkog đubriva imajući u vidu poboljšanje fizičko-hemijskog sastava dna i vode ribnjaka, ali tako da kiseonički režim ostane u optimalnim granicama. Iz toga proizilazi da na lošim zemljištima treba više ulagati a to znači da će proizvodno finansijski efekat biti manji.
Da bi se postigla što veća proizvodnja treba dobro upoznati hemijsko-biološke parametre u proizvodnom procesu unutar ribnjaka.
Takođe treba uključiti i neke naučne discipline koje se uopšte primenjuju u stočarstvu: selekcija, ishrana i zoohigijena. Posebno treba pratiti hidrohemijski režim koji se specifično menja unutar uzgojnog razdoblja šarana. Važnu ulogu ima i primena agrotehnike (đubrenje azotom i fosforom) koja omogućava povećanje fitomase, a time preko hranjenja ribe i povećavanje produktivnosti ribnjaka. Koliko i kakvim đubrivima treba đubriti ribnjak mora pokazati hemijska analiza dna i vode , kao i hidrobiološke analize.
Autor: Zoran Stojšić | Objavljeno: 03. 11. 2022. u kategoriji stočarstvo