Azot u ishrani soje

Soja je biljka koja u sebi sadrži velike količine proteina tako da ima velike potrebe prema azotu. Azot kao biogeni element ulazi u sastav mnogih organskih jedinjenja.Od ishrane azotom zavisi tempo rasta i razvića kao i intezitet fotosinteze i njena produktivnost što nam ukazuje da na prinos semena i kvalitet značajno utiče ishrana ovog hranljivog elementa.Soja tokom celog vegetacionog perioda usvaja značajne količine azota s tim da potrebe  za ovim elementom nisu podjednake. U početku vegetacije azot je veoma značajan hranljivi element iako ga usvaja u malim količinama dok se najveće potrebe javljaju u periodu cvetanja i nalivanja zrna. Porast soje u početnim fazama, brzina formiranje kvržica i intenzitet azotofiksacije govori  nam o velikoj zavisnosti od ishrane azotom. Azot povoljno deluje na povećanu otpornost prema suši, nepovoljnim toplotnim uslovima, uzročnicima bolesti a isto tako i na usvajanje drugih hranljivih elemenata. Nedostatak azota, naročito u početnim fazama rasta i razvića, nepovoljno se odražava na prinos. Isto tako, nedostatak azota, usled njegove velike pokretljivosti ka mlađim listovima, prvo uočavamo na starijim listovima, potom dolazi do otpadanja cvetova i zametanja plodova kao i intezivnije obrazovanje kvržica na korenovima. S druge strane, suvišak azota utiče nepovoljno na neravnomeran rast vegetativnih organa u odnosu na generativne što ima za posledicu obrazovanje slabijeg korenovog sistema kako po razvijenosti tako i po usisnoj mmoći a samim tim i biljke postaju bujnije. Sa velikom količinom azota, biljke gube otpornost na nepovoljne uslove spoljne sredine i patogene gljive.Kada je u pitanju primena azotnog đubriva, treba istaći da se unose predsetveno ili sa setvom, i to u količini od 20-30 kg/ha N, jedino na siromašnim zemljištima treba povećati količinu do 40 kg/ha N