Čuvanje svežeg povrća

Pravilnim čuvanjem smanjuju se promene i gubici a produžava se očuvanje kvaliteta. Gubici u kvalitetu i kvantitetu se dešavaju u periodu izmeđ;u berbe i momenta upotreba. Ovi gubici su vrlo visoki, pa tako u razvijenim zemljama gubici nakom berbe, tokom čuvanja, iznose od 5-25% a u nerazvijenim zemljama gubici su znatno veći i iznose 20-50%. Da bi smanjili ove gubitke neophodno je poznavati biološke osobine vrste i činioce spoljne sredine koji dovode do oštećenja kao i upotrebu tehnike čuvanja koje usporavaju starenje. Različitost načina čuvanja čine biološka svojstva povrća tj.organa koji se koriste u ishrani.Od momenta odvajanja jestivog dela sa biljke počinje čuvanje a završava se kada kao hrana dođe do potrošača. I nakon branja povrće je još u životu, disanjem oslobađa toplotu, gubi vodu, pri čemu se umanjuje njegova privlačnost, smanjuje masa i hranljiva vrednost. Visok sadržaj vode je osnovna teškoća pri čuvanju svežag povrća. Kvarenje nakon berbe se ne može zaustaviti ali se može značajno umanjiti. Procesom čuvanja treba da se obezbede uslovi koji će neželjene promene svesti na minimum.

  Specifičnosti hemijskog sastava povrća, odlike kvaliteta svežeg povrća, biologija zrenja, promene tokom zrenja, berba povrća, obrada povrća pre čuvanja, procesi i promene povrća tokom čuvanja, činioci koji utiču na dužinu i kvalitet čuvanja, produkti nastali u toku čuvanja i još je dosta značajnih činilaca koje je neophodno poznavati da bi se gubici tokom čuvanja mogli svesti na minimum.